Vrij

Het ochtendgloren niet getekend door het vuur van vallend metaal.
Zonnegloed over het veld waar we lopen, niet bang voor verborgen mijnen.
Een pad nemen dat zich zonder hekken slingert naar de verste verte.
Op weg zonder gesloten grenzen om te luisteren naar een wijze vrouw,
die verhalen vertelt van oogsten en feesten en niet van families
en vrienden die verloren raakten, van dorpen die werden afgebrand.

Liederen zingen licht als vogels, niet overstemd door stampende laarzen.
Geschreeuw van kinderen op het marktplein, niet uit de angst
geslagen te worden, maar door de uitbundigheid van hun spel.
De scherpe blik van een jongeman, die zijn eigen mening vormt
nergens geboeid door dogma’s die zijn geest willen inperken.
Alle tekens helder op muren gekalkt, zonder enige censuur.

Er zijn ijverige handen die de potten bakken om uit te eten,
en niet bedoeld om mensenas in te begraven. Handen die de bladen
omslaan van moedige boeken die niet verbrand zullen worden.
We hebben geslapen zonder harde bonzen op ramen en deur
en ontwaakten zonder vrees. We genieten van een vredige rust,
na beproevingen, niet van uitputting, maar van vastberaden herste

Vrij in elke gedachte, in elk woord, in elke stap, in elk land.

Geschreven door van Welzen

Gelukkig heel gewoon

mijn liefde voor niemand in het bijzonder
mijn woonkamer omringd met groen
ik zie vogels en muziekinstrumenten
ik neem de vrijheid om niets te doen

mijn huis in het groen
ik ruik de roos en eet een rozenblaadje
de vrijheid om te dromen
ik zoek het geheim van luisteren

ik ruik kamperfoelie en roos
de bijen zoemen
ik zoek het geheim van samen leven
een vlinder landt op een rozenknop

bijen zoemen, de duif op het nest
verwachting
rupsen in de radijsjes
hapje voor jullie, hapje voor mij

verwachting en vervulling
ik zie spreeuwen en mijn viool
een hapje voor jou en voor mij
mijn liefde voor niemand in het bijzonder
heel gewoon gelukkig

geschreven door Posch

De dubbele deken

de dekens zijn verbrand
waar ze scholen zat
eerst een school een
ziekenhuis
het had jouw thuis kunnen zijn

de dekens leken ze te beschermen
van de bommen die vielen
wat je niet ziet leek niet te
bestaan
liever zagen ze hun kind in slaap vallen

de dekens verzachtten niks zoals
kinderen hier op straat vallen een
wondje krijgen weer opstaan en
weer verder rennen

hopen ze daar op een wonder geen
genocide kinderen die ook opstaan en
verder rennen
de dekens verbergen het lijkje

ik scrol
vrijheid, geen vrijheid, vrijheid, geen
vrijheid feestjes weggevaagde steden
festival
gebombardeerde kinderen
selfie
hulpkreten
ik scrol

vast in de vrijheid ik
kijk toe
machteloos door de macht van de
mensonterende die door niets meer
dan geluk

daar zitten en niet
onder een dekentje
naast de anderen liggen

geschreven door Molijn

_________________________________________________

Hierbij een opname van de prijsuitreiking van de 't Nieuwe Diep Gedichtenwedstrijd!

Hoewel de geluidskwaliteit niet optimaal is, hopen we dat de opname toch een goede

indruk geeft van de feestelijke gebeurtenis en de mooie voordrachten.